پتروشیمی فریاد زد ، نفت "دبه" کرد

به گزارش جام جم ورزشی ، دیروز به غیر از سر و صدای مربیان و بازیکنان دو تیم به داوران دیدار پتروشیمی بندرامام و نفت آبادان در سری بازی های هفتگانه فینال بسکتبال ، دامنه اعتراض مدیران باشگاه نفت به رسانه های گروهی هم کشیده شد با این عنوان که ؛ بازی نمی کنیم.
خیلی ها که بازی را دیده اند و معتقدند ضعف داوری از چیدمان نادرست داوران توسط فدراسیون بسکتبال نشات می گیرد گفتند خارج از مسائل داوری ، نفتی ها " دبه" کردند.
دو باخت پی در پی برای یک تیم در دو روز می تواند سنگین و تبعات منفی داشته باشد و نفتی ها به موقع دست به کار شدند تا در بازی های سوم و چهارم "جو" حاکم بر مسابقه های خانگی را کاملا تحت اختیار داشته باشند. از طرفی توپی که از سوی نفتی ها به زمین داوران فدراسیون بسکتبال روانه شد، فشار روانی زیادی روی دوش داورانی می گذارد که قرار است بازی های سوم و چهارم را در فینال هفتگانه بسکتبال آن هم در آبادان قضاوت کنند.
نفت آبادان تا اینجای لیگ برتر بسکتبال خوب جلو آمده است و در بین تیم هایی که شانس رسیدن به فینال داشتند، تصمیم های بهتری گرفت که اکنون رویاروی پتروشیمی بندرامام قرار گرفته است. یک بازی با شکست میلیمتری و یک نیمه خوب از بازی دوم با پتروشیمی قدرتمند هم نشانه های "خوب بودن" نفت آبادان را ثابت می کند اما چرا مسئولان نفت آبادان از بین گزینه های روی میز کناره گیری از بازی های هفتگانه فینال را انتخاب کردند ، بر کسی معلوم نیست.
پیشنهاد داور خارجی هم به موازات تهدید به کناره گیری نفت آبادان مطرح شد که با در نظر گرفتن این پیشنهاد باید گفت نفتی ها روی تصمیم و تهدید به کناره گیری خود آن قدرها هم ثابت قدم نیستند زیرا اگر پای کناره گیری در میان باشد چرا بلافاصله پیشنهاد داور خارجی مطرح می شود.
بحث داوران و داوری بسکتبال با نفتی ها در لیگ آغاز نشد همان گونه که دانشگاه آزاد هم عامل نرسیدن به نیمه نهایی را ضعف داوری دانست پس اصولا این ضعف کلی در لیگ برتر بسکتبال حاکم است و فقط شامل یک تیم نمی شود.
پتروشیمی بندرامام نیز با سوت های اشتباه داوران در این دیدار بارها "فریاد" زد یا برای ساکت کردن بی مورد تماشاگرانش عوامل برگزارکننده به تهدید متوسل شدند که اصلا نیازی به این کارها نبود.
فریاد زدن پتروشیمی بندرامام یا دبه کردن نفت آبادان با احتمال دادن جدیت آنها در کناره گیری ، هر چه باشد برای فدراسیون بسکتبال و ارکان تصمیم گیرنده اش در بخش مسابقه ها خوب نیست. فینال ؛ اوج هیجان و حساسیت بازی های فدراسیون است و چطور فدراسیون با سپری شدن شش ماه از زمان برگزاری رقابت ها هنوز به کوبل های داوری نرسیده که کمترین اشتباهات را در حساس ترین بازی ها مرتکب شوند؟ هنوز ناظر و نماینده فدراسیون کنار میز داوران تا نیمکت تیم ها رژه می روند! و دوربین های تلویزیونی در هنگام اعتراض مربیان روی آن ها زوم می کنند در صورتی که اصلا ناظر نباید از جای خود پشت میز منشی تکان بخورد.
به نظر می رسد بسکتبال با این شیوه که در چند سال اخیر در لیگ ها متداول شده است کار دشواری برای اصلاح عادت های غلط دارد.